Leentje Mol

Home » Overprikkeling
Overprikkeling

Overprikkeling

Radeloze ouders vertellen vaak over hun PWS-kind dat overdag helemaal uitgeblust is of hele boze buien krijgt. De ervaring leert dat dit meestal het gevolg is van chronische overprikkeling.

Ouders beseffen vaak niet wat de impact is van het ‘gewone’ dagelijkse leven op kinderen met PWS en dat valt hen niet kwalijk te nemen. Zorgwekkend is dat het nog vaak voorkomt dat professionals deze overprikkeling helemaal niet in de gaten hebben. De neiging bestaat zelfs om de oplossing in psychofarmaca te zoeken. In alle gevallen geldt vooral: voorkomen is beter dan genezen.

Dé achilleshiel van kinderen met PWS is hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Ze worden dikwijls overschat en daardoor overvraagd. Vermoeidheid en boze buien zijn symptomen die thuis, op school en in de gehandicaptenzorg alle alarmbellen moeten doen rinkelen. Het zijn signalen dat het helemaal niet goed gaat.

Uw zoon of dochter kan twaalf, zestien of twintig jaar oud zijn, zijn/haar sociale ontwikkeling schommelt meestal rond de peuter/kleuterleeftijd. Dat is heel confronterend maar helaas in de meeste gevallen de realiteit. Het gaat er niet om wat zoon- of dochterlief kan, maar wat hij/zij aankan!

De sociaal-emotionele ontwikkeling is de cruciale factor voor het functioneren thuis en op school. Door chronische overschatting ontstaat chronische overprikkeling. Vermoeidheid en boze buien zijn het gevolg. De oplossing? Een voorspelbare dagstructuur, een soort van slow living (zeker niet sloom!) met vaste rituelen die haaks staat op ons hectische alledaagse leven. Op zich helemaal niet zo complex om uit te voeren, maar een hele uitdaging in onze jachtige samenleving, waar iedereen altijd druk-druk-druk is!

 

Gebaseerd op een artikel uit de Blog van het Prader-Willi Huis in Mûnein

Share:

Leave Your Comment